بررسی شبیهسازی انسانی از نگاه فریقین (با توجه به احکام اولی و ثانوی)
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشپژوه دکتری فقه مقارن جامعة المصطفی العالمیه
چکیده
شبیهسازی یا همان تولید مثل، بدون نیاز به تلقیح سلولهای جنسی، مذکر یا مونث، یکی از مسائل جدیدی است که فقهای اسلامی در مورد مشروعیت و غیر مشروعیت آن دیدگاهها و دلائل مختلفی را بیان کرده‌اند.
در این تحقیق سعی بر آن است این مسئله از نگاه فریقین به صورت تطبیق مورد بررسی قرار گیرد. دانشمندان اسلامی در بعضی موارد همانند «شبیهسازی گیاهی وحیوانی و درمانی» با توجه به منافع رسانی آن برای بشریت، نسبت به جواز آن اتحاد نظر دارند.
اما نسبت به «شبیهسازی انسانی» فقهای مذاهب اسلامی اختلاف نظر دارند. برخی از علمای فریقین شبیهسازی انسانی را به عنوان اولی حرام دانسته و برخی به عنوان ثانوی، ساختن آن را جایز نمیدانند. اما اکثریت و مشهور فقهای شیعه و برخی از علمای اهل سنت معتقدند که شبیهسازی انسانی نه تنها دلیلی از آیات، روایات، عقل و اجماع بر حرمت و منع آن وجود ندارد، بلکه با توجه به اصل اباحه، حکم بر جواز شبیهسازی انسانی مینمایند.
در این تحقیق سعی بر آن است این مسئله از نگاه فریقین به صورت تطبیق مورد بررسی قرار گیرد. دانشمندان اسلامی در بعضی موارد همانند «شبیهسازی گیاهی وحیوانی و درمانی» با توجه به منافع رسانی آن برای بشریت، نسبت به جواز آن اتحاد نظر دارند.
اما نسبت به «شبیهسازی انسانی» فقهای مذاهب اسلامی اختلاف نظر دارند. برخی از علمای فریقین شبیهسازی انسانی را به عنوان اولی حرام دانسته و برخی به عنوان ثانوی، ساختن آن را جایز نمیدانند. اما اکثریت و مشهور فقهای شیعه و برخی از علمای اهل سنت معتقدند که شبیهسازی انسانی نه تنها دلیلی از آیات، روایات، عقل و اجماع بر حرمت و منع آن وجود ندارد، بلکه با توجه به اصل اباحه، حکم بر جواز شبیهسازی انسانی مینمایند.
کلیدواژه‌ها
)