حکم فقهی هیپنوتیزم در اسلام با تاکید بر نظرات فقهای امامیه
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانش پژوه کارشناسی ارشد فقه پژشکی جامعة المصطفیالعالمیة
چکیده
این که درمان بوسیله محرمات برای بیماران جایز است یا نه؟ دیدگاه‌های متفاوتی بیان شده است. طبق نظر مشهور فقهای امامیه درمان به وسیله محرمات حرام می باشد چرا که طبق روایات صحیحه، در حرام شفا نیست. وقتی شفایی در حرام نباشد بیمار اصلا به حرام مضطر نمی‌شود تا بخواهیم به قائده اضطرار تمسک کنیم. اولین کسی که با این دیدگاه مخالفت کرد ابن براج بوده و بعد از آن علامه حلی و فقهای دیگر و در حال حاضر خیلی از فقهای معاصر هم با نظر ابن براج موافق هستند. آنها بر این نظراند که اگر شفا منحصر به حرام باشد و در صورتی که مندوحه‌ای در کار نباشد از باب ضرورت می توان آن حرام را مرتکب شد.
فقهای اهل سنت نیز مانند فقهای امامیه در این مسئله اختلاف نظر دارند. مشهور فقهای آنها مداوا کردن به وسیله محرمات را حرام می دانند و دلیل آنها هم روایات متعددی است که محرمات را فاقد شفا دانسته‌اند .و گروهی از آنان می‌گویند اگر درمانی غیر از محرمات نباشد می‌توان به‌وسیله حرام، خود را درمان کرد و دلیلشان هم آیه اضطرار و حدیث لا ضرر است.
فقهای اهل سنت نیز مانند فقهای امامیه در این مسئله اختلاف نظر دارند. مشهور فقهای آنها مداوا کردن به وسیله محرمات را حرام می دانند و دلیل آنها هم روایات متعددی است که محرمات را فاقد شفا دانسته‌اند .و گروهی از آنان می‌گویند اگر درمانی غیر از محرمات نباشد می‌توان به‌وسیله حرام، خود را درمان کرد و دلیلشان هم آیه اضطرار و حدیث لا ضرر است.
کلیدواژه‌ها
)